MACHINEFABRIEK BOESSENKOOL NAM DEEL AAN HET ITER BUSINESS FORUM 2019

04-05-2019

Van 26 tot en met 28 maart jl. was Machinefabriek Boessenkool aanwezig bij het ITER Business Forum (IBF) in Antibes Juan-les-Pins in het zuiden van Frankrijk. De voorlaatste editie van dit forum vond plaats in 2017.

Het IBF bood (en biedt elke editie opnieuw) een unieke kans om bekendheid te geven aan ons werk, om onze innovaties voor milieu, mens en maatschappij onder de aandacht te brengen en om internationaal te netwerken.

Doel van het ITER Business Forum
Een doel van het IBF is om partnerships tussen industrieën binnen en buiten Europa te ondersteunen en tegelijkertijd te vereenvoudigen. De visie is dat het aangaan, verstevigen en onderhouden van contacten met potentiële partners op internationaal niveau een stuk makkelijker te doen moet zijn. Ook wil het IBF samenwerking tussen industrieën en laboratoria bevorderen. Voor deze doelen alleen al is veel animo: de gemiddelde editie van het forum trekt ruim duizend deelnemers van meer dan 400 bedrijven uit 25 landen. Van die bedrijven is ongeveer 85 procent Europees, zo’n 15 procent komt van buiten de Europese Unie.

Tijdens het driedaagse forum is er heel wat te doen en te beleven. Het spreekwoordelijke ‘voor ieder wat wils’ gaat hier absoluut op. Want: het IBF bevat diverse vergaderingen, een uitgebreide tentoonstelling, meerdere technische rondleidingen en een conferentie gevuld met uiteenlopende thematische workshops en een honderdtal sprekers. Fantastisch om hier met Machinefabriek Boessenkool bij aanwezig te zijn en actief aan deel te nemen. 

Wat is ITER eigenlijk?
De afkorting ITER staat voor International Thermonuclear Experimental Reactor. Tegelijkertijd is Iter Latijn voor ‘de reis’. Heel toepasselijk, want het gaat hier om een internationaal samenwerkingsproject, waarmee men de wetenschappelijke en technische haalbaarheid van kernfusie als energiebron wil aantonen. Een enorm proces; een interessante reis die de partners in het project samen zijn aangegaan. Deze partners zijn: de Europese Unie, Japan, Zuid-Korea, China, India, de Verenigde Staten en de Russische Federatie.

Een stukje geschiedenis
Een sprong terug in de tijd, naar 1985. In dat jaar begon de ITER-samenwerking op voorstel van Gorbatsjov tijdens de top in Genève met Reagan. De Sovjet-Unie, de Verenigde Staten, Japan en de Europese Unie richtten een samenwerkingsverband op. De Verenigde Staten trokken zich in 1999 terug, om in 2003 weer te verschijnen en opnieuw deel te nemen aan het ITER-project. In datzelfde jaar stapten ook China en Zuid-Korea aan boord en twee jaar later werd India lid. Canada was lid tot 2004, maar haakte af toen hun vestigingsplaats afviel.

ITER, maar waar dan?
Met de oprichting van het samenwerkingsverband, moest er een locatie worden bepaald voor de uitvoering van het ITER-project. Vier landen boden een plek aan voor de vestiging van ITER: Frankrijk, Spanje, Canada en Japan. Na een selectieproces bleven er twee locaties over: Cadarache in Frankrijk en Rokkasho-mura in Japan. Maar Europa en Japan konden niet tot een akkoord komen. En beide locaties hadden onder de toen zes deelnemende landen evenveel steun. In juni 2005 besloot men de reactor te bouwen in Cadarache, in de buurt van een Frans nucleair onderzoekscentrum. Niet ‘eerlijk’ voor de Japanners, dus mochten (en mogen) zij binnen het project een groter deel van de medewerkers leveren.

In augustus 2010 startte men met de bouw, op een van tevoren geprepareerd terrein van 42 hectare. Het aantal bouwmedewerkers liep door de jaren heen steeds verder op. Het zullen er nu ongeveer 5000 zijn en als de vermoedens kloppen bevinden de werkzaamheden zich dit jaar op een hoogtepunt.

Ontwerp en kostenplaatje
Niet lang nadat de partners de handen ineen sloegen, lag er een eerste ontwerp van de ITER-machine op tafel. Dit voorzag in een fusievermogen van 1,5 gigawatt thermisch, vergelijkbaar met dat van een commerciële energiecentrale. Het vooraf gecalculeerde financiële plaatje loog er echter niet om. Dit maakte dat de ITER-partners al snel met een verzoek op de proppen kwamen om een substantiële vermindering van de kosten. Gevolg: het ITER-ontwerp werd verkleind naar een machine van 500 megawatt (MW). In 2001 werd het uiteindelijke ontwerp goedgekeurd. Met de totale bouwkosten geschat op vijf miljard euro.

Voor wie geïnteresseerd is in de technische specificatie: ITER wordt dus een tokamakmachine met een fusievermogen van 500 MW thermisch en met een inputvermogen van 50 MW, zodat de energievermenigvuldiging Q=10 bedraagt. De tijdsduur (opsluitingsduur) van het plasma bedraagt 500 seconden. Dit is met geavanceerdere technieken uit te breiden tot zo’n 3000 seconden. ITER is ongeveer 24 meter hoog en heeft een doorsnede van 34 meter. Het plasmavolume bedraagt 850 m3. De straal van de torus is ongeveer zes meter en de plasmakamer is plusminus acht meter hoog.

ITER: project voor iedereen
Alles bij elkaar vertegenwoordigen de ITER-leden drie continenten, meer dan 40 talen, de helft van de wereldbevolking en 85 procent van het wereldwijde bruto binnenlands product. Op de bouwplaats, in de kantoren van het centrale team van de ITER-organisatie, in de agentschappen, in laboratoria en in de industrie werken vele duizenden mensen aan het succes van ITER. En: als de wetenschappelijke en technische haalbaarheid van kernfusie als energiebron wordt aangetoond, zal dit uiteindelijk zijn effect hebben op ons allemaal.

Vraag stellen?

Maak een afspraak met één
van onze vakspecialisten

In ons meer dan 120-jarig bestaan hebben we altijd in co-creatie de beste oplossingen bij ieder vraagstuk gevonden.

maak een afspraak

"*" geeft vereiste velden aan

Max. bestandsgrootte: 2 MB.
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.